การจำหน่ายหนี้สูญทางภาษีอากร (9)

การจำหน่ายหนี้สูญในธุรกิจการเงินต้องพิจารณาตามกฎหมายภาษีอย่างเคร่งครัด โดยเฉพาะสิทธิในการกันเงินสำรองเพื่อหักเป็นรายจ่าย

ในระบบภาษีอากรไทย การจัดการหนี้สูญเป็นเรื่องสำคัญที่กิจการต้องดำเนินการอย่างถูกต้อง โดยเฉพาะกิจการที่ดำเนินธุรกิจทางการเงิน เช่น ธนาคารพาณิชย์ บริษัทเงินทุน บริษัทหลักทรัพย์ และบริษัทเครดิตฟองซิเอร์ ซึ่งมีข้อยกเว้นเฉพาะตามบทบัญญัติแห่งประมวลรัษฎากร

หลักเกณฑ์ตามมาตรา 65 ตรี (1)(ค)

กิจการประเภทดังกล่าวสามารถกันเงินสำรองเป็นค่าเผื่อหนี้สูญหรือหนี้สงสัยจะสูญ เพื่อหักเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิได้ โดยมีเงื่อนไขดังนี้:

• เงินสำรองต้องเกี่ยวข้องกับ “หนี้จากการให้สินเชื่อ” ที่ได้กันไว้ตามกฎหมายว่าด้วยการธนาคารพาณิชย์ หรือกฎหมายว่าด้วยการประกอบธุรกิจเงินทุนและเครดิตฟองซิเอร์
• เฉพาะส่วนที่ตั้งเพิ่มขึ้นจากเงินสำรองดังกล่าวในรอบบัญชีก่อนเท่านั้นจึงจะนำมาหักได้
• ธุรกรรมการให้เช่าซื้อซึ่งดำเนินการโดยบริษัทเงินทุนและเครดิตฟองซิเอร์ ถือเป็น “การให้สินเชื่อ” ตามนิยาม จึงสามารถกันเงินสำรองและหักได้ตามกฎหมาย
• ธนาคารพาณิชย์ไม่สามารถดำเนินธุรกิจให้เช่าซื้อได้ ดังนั้นจึงไม่มีสิทธิกันเงินสำรองในส่วนนี้เพื่อหักภาษี
• สำหรับเงินสำรองที่เกี่ยวกับ “ทรัพย์สินจากการชำระหนี้” หรือ “เงินลงทุนในหลักทรัพย์” ไม่ถือเป็นหนี้จากการให้สินเชื่อ จึงไม่สามารถนำมาหักเป็นรายจ่ายได้

แนวปฏิบัติตามคำวินิจฉัยของกรมสรรพากร

ตามหนังสือกรมสรรพากรที่ กค 0811/2418 ลงวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2542 ได้ตอบข้อหารือของธนาคารไว้ชัดเจนว่า:

• กรณีเงินสำรองที่ตั้งไว้สำหรับหนี้เช่าซื้อของบริษัทเงินทุนและเครดิตฟองซิเอร์สามารถหักเป็นรายจ่ายได้
• การตั้งเงินสำรองสำหรับทรัพย์สินจากการรับชำระหนี้และการลงทุนในหลักทรัพย์ไม่สามารถหักได้ เนื่องจากไม่เข้าข่าย “หนี้จากการให้สินเชื่อ” ตามบทบัญญัติของกฎหมาย

ความหมายและผลกระทบต่อกิจการ

ข้อจำกัดและข้อยกเว้นดังกล่าวส่งผลให้กิจการต้องวางแผนบัญชีและภาษีอย่างรอบคอบ โดยเฉพาะการแยกประเภทหนี้และทรัพย์สินให้ชัดเจน หากใช้สิทธิกันเงินสำรองไม่ถูกต้อง อาจส่งผลให้ต้องเสียเบี้ยปรับเงินเพิ่มจากกรมสรรพากร รวมถึงกระทบต่อกำไรสุทธิในทางบัญชี

ติดต่อสำนักงานบัญชี SML Audit

เบอร์โทรศัพท์: 080-553-7088
LINE: @smlaudit
Email: smlaudit@hotmail.com
เว็บไซต์: www.smlaudit.com